Karanlık Zaman

Gecenin en karanlık zamanı
Hayaller vuruyor aklıma
Anılar karışıyor sulara
Dalgalanışlarda hayat
Ve dinginlikte ölüm var
Perdeyi aralıyorum
Ellerim titriyor
Gözlerim kanlı
Binlerce ufak ufak ışık
Binlerce hayat
Dokuzuncu katın penceresinden
Binlerce hayat
İrikiliyor insan
İç içe ve bambaşka
Binlerce hüzün, acı
Belki de mutluluk
Geceye nasıl sığıyor hepsi
Acılarla mı
Hüzünlerden mi
Kararıyor, gece vuruyor
İçimde geçmek bilmiyor
Sıkıntı
Şimdi İstanbul’da karanlık zaman!

Duman duman

Şimdi biraz yağmur zamanı
Uzaklara bakış
Anılara dalma zamanı
Hiç geçmeyecekmiş gibi gelen zaman
Tükenişimi seyretme zamanı
Velhasıl hayat geçiyor
Değişiyoruz
Ölüme adım adım yaklaşıyoruz
Uykusuz bir gece mi, onlarcası var
Sesler var
Görüntüler var
Birbirlerinden habersizler sanki
Sonra aynadaki ben
Aslında her şeyin cevabı
Gözlerimde
Hayatı kokluyorum
Derin bir nefesle, bir daha
Gün ortasında gökte yıldızları görüyorum
Ay parlıyor güneşe inat
Ve sesler aklımı başımdan alıyor
Ağacın dalındaki kuşun gözlerinden
Duman duman hayatı görüyorum…