Hüzün De Geçermiş...

Ve bugün büyük gün
Aşk denizinde kaybolmuşken
Bir gemi yanaştı salıma doğru
Çekip aldı beni hüzünlerimden
Kalbimde o kıpırtıyı
Duyuverdim yeniden
Yanıp kül olmuştu ya kalbim
Efsanevi Anka misali
Doğdu yeniden küllerinden
Aktığını hissettim kanımın
Uzun bir aradan sonra yeniden,
Bir hayat başlıyor yeniden
Yelkenlerini rüzgârla dolduruyorum
Kalbimi aşkınla dolduruyorum
Yeniden
Emin değilim atan kalbimden
Günler geçiyor ya ardı sıra
Tek şahidim onlar
Gelecekten bihaber iken
Yaşamak lazım
Ve mutluluk böylesine aniden
Ve derinden gelmişken
Buyur etmek lazım
Küllerini doldurdum
Ve gömdüm derinlerine kalbimin
Şimdi tertemiz bir diyar
Bülbül aşkla ötüyor
Kafesinin kapısını açıyorum
Sonuna dek
Kavuşsun diye yâre
Ve ben de gidiyorum bu sefer
Uzun zamandır unuttuğum
Mutluluk selinin
Hafif dalgalarında
Esiyor aşk kokan rüzgâr
Ve temellerini atıyorum
Beyaz mermerden tapınağın
Aşk tapınağımın
Kalbimin orta yerine,
Hazırlanıyorum
Tanrıçamı misafir etmeye,
Gelecek
Zaman artık hızlı aksın
Beklemeye tahammülüm kalmadı
Güzel günler
Beni, bizi bekler…

Bir gün daha doğuyor
Lakin ne kadar yakıcı olursa olsun
İçimdeki hüzün denizini kurutup
Beni boğulmaktan kurtaramaz
Ah aşk! Ne büyük lütuf
Ah aşk! Ne büyük ıstırap
Doğ batıdan ve dene sen de
Bir gün de batıdan doğ
Neden herşey böylesine düzenli
Ve neden aşık olmanın sonunda
İllaki hüzün var
Neden herşeyi önceden bilirsin sen
Ve neden çektiğim acıya rağmen
Dilerim senden o yarin yüzünü
Bir daha görmeyi
Bir bilsem, bir bilsem ey Tanrım
Bir kez daha saç ışınlarını bana doğru
Daha önceki binlerce denemen gibi
Belki bu sefer
Kurur, buhar olur uçar
İçime akıttığım
Gözyaşlarım
Ah aşk! En yaşanılası duygusun
Seni yaşamak çok güzel
Gül de güzel
Ama dikenini de saymak gerek
Sen de güzelsin lakin
Kalbimdeki sonu gelmez
Istırabı da bilmen gerek
Olsun yine de aşk güzel
Hem de çok güzel…
Belki de sonu gelmez bir yanılgının
Son kurbanlarındanım
Aldandığımı bilmek
Sadece acımı arttırır
Bazen bilmemek
En büyük erdem oluveriyor
Dedim ya seni seviyorum diye
Sakın unutma
Bu sözler öyle her kulağa
Yol almaz
Dilimden döküldükten sonra,
Belki anlayamadık birbirimizi,
Ve uykusuz geceler bitmek bilmezken
Çaresizim
Sensizim
Yalnızım
Hem de yapayalnızım...
O kendini biliyor ya
Ben onsuz yapamıyorum
Yaşayamıyorum
Ben var olamıyorum
Hep yarım kalıyorum
Eksik kalıyorum
Görünüyor ya
Öyle de kalacağım...

Küllerini Biriktirdim...

Kalbim olmuş yangın yeri
Öyle bir yangın ki
Yakar kül eder
Ne var ne yok her şeyi
En nihayetinde son buldu
Geriye küller kaldı
Benliğimden, kalbimden geriye
Bir tek küller kaldı
Tek tek topladım her birini
Sana ait olanların,
Biriktirdim,
Bir tek külünü bile
Rüzgâra savurmadım,
Küllerini biriktirdim
Yangınım seninle başladı
Kalbimi yakıp kül etti
Yandığına üzülmezdim ya
İçinde sen olmasaydın…

Gitmekteyim...

Zaman geldi,
Yelkenleri rüzgârla doldurmak
Ve sonsuz maviliklere yol almak,
Belki kaçmak, kurtulmak,
Tabi mümkünse eğer kaçmak,
Fırsat olsaydı da anılardan seçip
Hüzünlerimle bağlayıp
Derin maviliklere yollayabilseydim
Olmadı, olmayacak da
Neyse, zaman geldi artık
Gitmek gerek
Maviliklerin ardından gelen seslere
Kulak vermek gerek
Dalgaların köpüklerinde
Davetkârlık var
Beni çağırıyorlar
Gitmeliyim
Ki şayet gitmekteyim
Elveda aşk, elveda
Senden gitmekteyim
Biliyorum sen kalbimden,
Benliğimden gitmek bilmeyeceksin
Ama ben gitmekteyim
Sensizliğe, huzura, belki yokluğa
Yokluğuna, yalnızlığıma
Doludizgin gitmekteyim,
Elveda…