İstanbul'da Koyu Karanlık

İstanbul'da bir öğleden sonra,
Ay parlıyor, yıldızlar, ve neden sonra,
Sen geliyorsun kayan yıldızla aklıma,
Bir küçük tebessüm, yeniden karanlık sonra

Gece geliyor aklıma, ay dolunay, parlıyor
Sanki düşünmesem aydınlanacak sokaklar güneşle
Sonra sen geliyorsun aklıma, ay ışığında, güneş gözlerinle
Sanki düşününce var oldun, düşündükçe bitiyorum

Gecenin kaçı bilmiyorum, koyu karanlık zamanı,
Ayın kaçı, hangi günü hiç bilmiyorum, hiçlik zamanı,
Tek bildiğim, beni saran koyu karanlık zamanı

Aklımda binlerce düşünce, karmakarışığım
Sen de varsın, sen de, sensiz olabilir miyim sanıyorsun,
Bir yıldız daha kayıyor, bir ışık daha sönüyor

İlk defa kayan yıldıza bakıp, gözlerimde iki damla, parlak,
Seni gördüğüm günden beri, aklımda vızıltılar, uğultular,
Sensiz bir dilek tutuyorum, söylenmezmiş, boşver, elveda!