Gülümsemeseydin

Şimdi yazıyor olmazdım,
Dün gece uykusuz kalmazdım,
Biraz daha yer, içerdim,
Daha az düşünür,
Daha az okurdum,
Hele o kitaba elimi sürmezdim,

İki yıl mı oldu,
Bana mı öyle geliyor,
Belki de geçmişten gelen bir hayal,
Bir hayaletsin...
Tenin de fazla soluktu zaten,
Ama, hayır...

Sonra seni gördüm,
Vapurdan yeni inmiştin,
Beni arıyordu gözlerin,
Ve sen...
Üç harf hiç bu kadar anlamlı olmamıştı
Bu kadar yakışmamışlardı birbirlerine...

Sonralarımız ortak oldu,
Saatlerce konuştuk, söyleştik,
Her sözümüzle sana bir adım daha,
Koşar adım sonrasında da...
Yaklaşıyordum,
Seviyordum... Sevdiğimi anlıyordum...

Gece bazen çok karanlık,
Sabah bazen çok soğuk,
Ama olsun...
Kalp bu mevsime de alışacak,
Ten bunu da tadacak,
En güzel heyecandayım,

Hava kararıyordu, masanın başında ben,
Solumda sen, sağımda Boğaz...
İki de çay masada, bayat, acı...
Umrumda değildi,
Huzurluydum...
Heyecanlıydım...

Yine aynı samimiyet, aynı tebessüm,
Aynı güzellikte konuşmalar...
Ama dilimin ucuna gelip de sakındığım
Sözler vardı, itiraflar saklıydı,
Dökülüverdiler...
Gülümsedin, Matmazel'in dudaklarına benzettim o an,

Şimdi bu şarkıları dinliyorsam,
Şimdi saatlerce okuyorsam,
Ve ki telefonuma takılıyorsa gözüm ara sıra,
Ve daha da özlüyorsam, üşüyorsam...
Sebebimi bir sen bilirsin, biliyorsun,
Seni seviyorum,

Boğaz manzarası aklımda kaldı...
Beklemedik ama alev alev yanana dek karşı pencereler,
Olsun, iki yılımız var,
Düşünecek ne çok zaman,
Ama çabuk geçer, bu hafta gibi,
Sebebini bilirsin, bu iki kişilik, tek perdelik bir oyun!