Yavaş Yavaş İlerledi Zaman

Sonu gelmez mi sandın,
Oradayız,
Baksana köpüklenen dalgalara,
Hep bu anı istemedin mi?
Sonu görmek...
Nihai olanın büküldüğü yer burası,
Şu evi görüyor musun?
Bana biraz daha yaklaş,
Rüzgardan korkma,
Sen hala buraya aitsin,
Sürükleyemez seni dağın eteğine,
İradenle ayaktasın,
Evet, adımların cesaret dolu,
Ve söz verdiğim gibi göreceksin arzu ettiklerini,
Merak etme daha fazla,
O evin içinde bir ocak tütüyor, dumanındaki koku...
Gelmeyeli çok zaman oldu,
Bak, bak, bir balık atlıyor denizde,
Aksi yönde, kaçırıyorsun...
Sen kaçırmaya mecbursun belki de,
Kırıklarla dolu hayallerin,
Değmezdi belki de üzülmene,
Sonu gelmez duyguların,
İnelim mi artık,
Yemek için bekliyor bizi,
Ama uyarıyorum, bu yolun dönüşü yok,
Görünen seni aldatmasın,
Talihsizlikle hapsolmanı istemem,
Huzur bulacaksan ver elini,
Burası hayallerinin en mavisi, en kırmızısı, en yeşili,
Sana hayalini veriyorum,
Ama orada kalacaksın evren yok olana dek,
Sıkılmazsın,
Ne de olsa bu senin hayalin,
Değil mi?
Bak senin için bunca yol geldim,
Ne bu kararsızlık,
Çok mu mutluydun hayata yenilirken,
Gözlerin yaşlıyken
Aklında bin bir soru dolaşıyorken,
Söylesene, bu nasıl bir korkaklık
Neyi bıraktığını sanıyorsun arkanda,
Seni seven mi var,
Hadi söyle?
Kim senin yanında olmanı ister?
Var mı ebedi istirahatgahın buradan başka?
Var mı ruhuna pranga?
Kır korku kapanlarını, tut elimi?
Ben de alışkın değilim böylesine ama istendi,
Huzur bulman dilendi,
Ve huzur bulman için bin bir emekle yerden yarattım bu evi,
Orada özlediğin herkes var,
Belki de gerçekten ölüm sana huzuru getirecek olan,
Sen seç?
Bilmediğin karanlık bir ölüm mü?
Sonsuz bir hayal mi?

Kum tepelerine dikkat et,
Altlarında neler sakladıklarına inanamazsın,
Görmek de istemezsin,
Adımına dikkat et,
Elimi sakın bırakma,
Yol güvenli değil,
Ölüler her yerde, ama göremezsin,
Kokunu duyuyorlar,
Heyecanlandılar,
Yaşıyor olmanın ne demek olduğunu hatırlıyorlar sayende,
Kemiklerini saran sıcak dokuyu özlüyorlar,
Sana dokunmak,
Hayatta oldukları anların ölümsüz anılarına karışmak istiyorlar,
Bırakırsam ölürsün,
İncinmeni istemiyorum,

Yorulduğun açık, uyumalısın,
Hayalkuran'ın evindesin,
En çok neyi istiyorsan, sahipsin,
Sonsuzlukta sen bu evin sahibisin, nöbetçisisin,
Hapsindesin demek de mümkün ama gerek yok,
Var mı?

Yağmur yağacak, ben çıkınca camları kapat,
Ölülere yaklaşma,
Kum tepelerini aşma,
Kokunu aldılar,
Açlar,
Seni bekliyorlar,

Arkadaki oda kütüphanen,
Bütün sevdiğin kitaplar orada,
Sol tarafta da okumanı istediklerim var,
Benim kitaplarım,
İyi bak onlara,
Yemeye ihtiyacın olmayacak,
Bahçene elma ağacı bile dikmedim,
Hiçbir şey yeme,
Ölmen iyi olmaz,

Denize bak, bak...
Gördün değil mi balıkları,
İki hayır üç taneydiler,

Güneşe bak, ne kadar da güzel,
Görüşürüz hayalkuran,
Bir ömür sür hayalinde,
Ölümsüz ol istediğince.

Bir Martının Kanadındaydı O An

Uzaktı,
Tek yol vardı,
Döndüm, gidemedim,
Neden sonra kırlangıçları gördüm,
Sonsuzdu gökyüzü,
Bulutlar gözümde küçüldü,
Bakamadım,
Gözlerinin içi derindi,
Korktum,
Yaklaşamadım,
Rengin soldu, yüzün asıldı,
Elimi uzattım, bir hayaldin, dokunamadım,
Hava sıcaktı,
İçimde tarifsiz bir duman,
Göz gözü görmüyordu,
Bir sayfa çevrildi, beyaz olsun dendi,
Ama yoktu artık beyaz bir sayfa,
Başlamak için çok geçti,
Bir son yazılmalıydı,
Sen bana çok uzaksın,
Sana koşuyorum, kendimi kaybediyorum,
Nihayetinde bilmediğim bir yerdeyim,
Bir başımayım,
Gel bul beni
Seni bekliyorum, biliyorsun, hissediyorsun
Ben gibi,
Biliyorum, sen de seviyorsun.