Tophane'den Taksim'e Küller

Duman yavaş yavaş dağılıyor,
Küller rüzgarı bekliyor,
Hava kararıyor,
Durgunluğa son veren adımlarım atılıyor...

İstanbul sokak sokak küllere gömülmüş,
İstanbul gri, toz tutmuş, eskimiş,
Altında binlerce yanık, açık yara...
Verdiğim nefes koyu sisler peydahlıyor

Tophane'den Taksim'e yürür bir genç,
Yokuştur, havada bahar sıcağı,
Alnında birkaç damla ter,
Gözleri parlıyor, bilmem neden...

Anılar karmakarışık, o belki de benim,
Ve belki de sana geldiğim gündür o,
Belki, yanan şehir değil de kalbimdir,
Belki, her nefesle sise boğulan aklımdır,